Ervaringen – Piero Ferrucci

Deze week mocht ik in Amsterdam kijken en luisteren naar Piero Ferrucci (1946), psychotherapeut en filosoof, leerling van Roberto Assagioli (1888 – 1974), grondlegger van de psychosynthese. De psychosynthese is een stroming binnen de (transpersoonlijke) psychologie, die zich richt op de integratie (synthese) van wat zich voordoet in onszelf en in ons leven, als realisatie van gezondheid.

Het is precies dat, wat ik met Embras vorm wil geven. Embras, afgeleid van het Franse ‘embrasser’, wat ‘omarmen’ betekent. Het omarmen van alles wat wij ervaren, brengt in contact met ons hart. Dit is de plaats waar wij helen; betekenis geven die sterker maakt, verder helpt. De plaats die elk ervaren licht maakt; wezenlijk ge-zon-d.

Het lijkt zo eenvoudig, ware het niet dat de weg naar het hart moed vraagt. De bereidheid om verdriet te voelen, tekortkoming onder ogen te zien en pijn te aanvaarden. Pas wanneer dat wat we moeilijk vinden er mag zijn, kan ontwikkeling plaatsvinden. Kunnen we dit moeilijke helpen groeien naar en aan het licht.

Godfried Bomans wist het al: “Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner. Het is de duur bevochten stempel van de meester”.

Over hoe we om kunnen gaan met ervaringen, vertelde Piero een kort verhaal:
Een man had niets meer aan zijn ezel, die oud en versleten was. Hij besloot hem in een put te duwen, om er vanaf te zijn. Nadat hij wat zand in de put geworpen had, hoorde hij vanuit de diepte een stem. Het was de ezel die vroeg om meer aarde. Hij gebruikte die om op te gaan staan, en klom zo stapje voor stapje, uit de put.

Wanneer het lukt ons te laten helen door wat ons raakt, in plaats van ons erdoor te laten beschadigen, volgen we het voorbeeld van de ezel. Groeien we naar en aan het licht. Gaan we stralen als de zon.

Dank je wel Jan Taal, voor een prachtig symposium over het versterken van draag- en veerkracht met verbeelding, zang en creativiteit.